یا مرا با خود ببر آنجا که هستی یا بیا...

مردها این پسر کوچولوهای ریش دار هیچ قت موجودات پیچیده ای نبوده اند. پیچیده ترینشان نهایتاً سیگار می کشند و می نویسند یا رئیس جمهور می شوند اما زن که نمی شوند.!
مردها موجودات قدرتمندی هستند هرچند محکم در آغوش بگیریشان اذیت یا تمام نمی شوند
زورشان به در کنسروها، وزنه های سنگین و غرغرهای زنانه خوب می رسد
تازه پارک دوبلشان هم از ما خیلی بهتر اس...
مردها پسر بچه های قوی اند اما نه آنقدر قوی که بی توجهی را تاب بیاورند
نه آنقدر قوی که بدون دوستت دارم های زنی شبی راحت بخوابند
نه آنقدر قوی که خیال فردای بچه ها از پای درشان نیاورد
نه آنقدر قوی که زحمت نان پیرشان نکند
مردها پسر بچه های قوی اند که اگر در آغوششان نگیری و ساعت ها پای پرحرفی های پسر کوچولوهای درونشان ننشینی تـَرک می خورند
و آنقدر مغرورند که گر این ترک هزار بار هم باشد ، آخ نگویند ... فقط بمیرند...
آن هم طوری که آب از آب تکان نخورد و مثل همیشه از سر کار برگردند و شام بخورند...
فقط پسر کوچولوی سر به هوای درونشان را می برند گوشه ای از وجودشان دفن می کنند و باقی عمر را جلوی تلویزیون، پشت میز اداره یا داخل مغازه در حسرتش می نشینند...
هوای " پسر میرصنم های ریش دار" زندگیمان را داشته باشیم
آنها راه زیادی را از پسر بچگیشان آمده اند تا مرد رویاهای ما باشند...
دنیا بدون دوستت دارم "با صدایی بم مردانه" جای ناامن و ترسناکی ست...
دنیا بدون صاحبان کفش های 42 و بزرگتر ردپای خوشبختی را کم دارد...
 

حسنا میرصنم